گفتگو با امیر آقایی

 فعالیت های خود را از چه سالی شروع کردید؟ 
 از سال ۱۳۷۴ کار بازیگری را بصورت جدی و حرفه ای شروع کردم سالها بود که علاقمند به کار تئاتر بودم و بر اثر یک اتفاق بالاخره وارد این عرصه شدم به لحاظ تحصیلات هم قصد داشتم در زمینه کارگردانی فعالیت کنم اما در نهایت بازیگر شدم . 

 اولین تئاتر حرفه ای شما چه بود ؟
اولین کار من تئاتری بود به اسم “آنسوی آینه” که در خدمت گروه و استاد خوبم خانم آزیتا حاجیان بودم .

چه طور شد که از روی صحنه و تئاتر به کار تصویری و تلویزیونی دعوت شدید ؟ 
وقتی تئاتر “سه سال و یک دوم ” که نویسنده و کارگردان آن بودم در تئاتر شهر اجرا می شد با آقای بهرام عظیم پور آشنا شدم در آن زمان حاتمی کیا سریال خاک سرخ را کار می کردند ایشان من را به آقای حاتمی کیا معرفی کرد و حدود دو ماه تمرین و تست را انجام دادیم و بالاخره بخاطر لهجه آذری که داشتم .

آن کار را پذیرفتم و برای آن سریال انتخاب شدم و حدود یکسال مشغول بازی در آن سریال بودم و همیشه هم به آقای حاتمی کیا می گویم اگر بخاطر شما نبود هیچ وقت پایم را از تئاتر شهر بیرون نمی گذاشتم .

چه ویژگی ها و عواملی باعث شد این کار را پذیرفتید؟ 
 قطعا این موضوع دیر یا زود اتفاق می افتاد چرا که پس از سالها تئاتر بازی کردن و گذراندن چند دوره کلاسهای آزاد سینمایی ، ظاهر شدن در جلوی دوربین آقای حاتمی کیا برای من غنیمتی بود خصوصا این که من خودم آذری زبان هستم و باید متن فارسی می خواندم و آنرا به لهجه جنوبی در این فیلم پیاده می کردم که خودش یک پروسه سختی بود و همین موضوع به حضور من در فیلم سینمایی بعدی آقای حاتمی کیا بنام ارتفاع پست منجر شد .